Gdy czytałem recenzje Iron Fista byłem pewny, że są przesadzone. Niestety nie są, większość jest wręcz zbyt delikatnych. Ten serial nie szanuje ani materiału źródłowego, ani kultur azjatyckich. Do tego traktuje widzów jak bardzo ograniczonych umysłowo ludzi, którym można podać byle co, a ci będą zadowoleni.

Minusów ten serial ma bardzo dużo, ale zacznijmy od początku, czyli od głównego bohatera. Na początku widzimy go jak przybywa do Nowego Jorku (tak, znowu serial w tym mieście) z Kunlun. W pierwszych może dwóch odcinkach Danny ewidentnie nie rozumie naszego świata i czuje się w nim zagubiony. To było naprawdę dobre, a do tego scenarzyści obdarzyli Danny'ego pewnym poczuciem humoru czym odróżniałby się od innych bohaterów seriali Netflixa. Szkoda, że to szybko idzie do kosza i bohater staje się nieznośny. Jest naiwny, głupi, marudny, w dużej części bezużyteczny, a z jego niezrozumienia naszego świata i bardziej pogodnego podejścia nie zostaje nic... Z biegiem czasu Danny zmienia się w typowego bohatera seriali Netflixa. To kolejny gość walczący z demonami przeszłości, zastanawiający się czy powinien zabijać... Po co dawać nam kolejny raz to samo tylko gorzej zrobione?

No i ponownie musi być wątek miłosny i tutaj kompletnie nie działa. Danny Rand z Colleen Wing rozmawiają jedynie o powinnościach Iron Fista i tak dalej. Nigdy nie zamienili ze sobą normalnego dialogu, a nagle są w sobie niemożliwie zakochani i sobie przeznaczeni. Ich miłość pokonuje przeciwności i tak dalej. Widziałem polskie komedie romantyczne, które lepiej pokazywały takie relacje, a to już jest naprawdę tragedia.

Skoro relacja miłosna nie działa, a Danny jest irytujacy, to może chociaż walczy dobrze? W końcu to mistrz kung-fu szkolony przez 15 lat! Możecie o tym zapomnieć! Danny Rand w żadnym wypadku nie przypomina człowieka, który zna sztuki walki! Walczy bardzo paralitycznie, a choreografia nie ma nawet startu do tej z Daredevila. Do z walkami Iron Fista związana jest masa głupot. Na przykład mamy do czynienia z mistrzem kung-fu, który czasami jest w stanie przetrwać atak wielu wrogów, często bez problemu atakuje uzbrojonych w broń palną wyszkolonych ludzi z DEA. Co więc mamy na końcu? Kto niemal pokonuje Danny'ego? Stary facet z pistoletem i metalowym prętem... To jest tak głupie, że nie wierzyłem w to co widzę. A tego jest o wiele więcej.

Do tego moce Iron Fista są... kapryśne. Czasami działają, czasami nie. Nie wiadomo od czego zależy. W jednym miejscu mówią, że to przez złość i żal Danny'ego, jednak później walczy on z Davosem i jest wściekły. I co? Jego moc nagle działa. Wyłączanie jego mocy jest najtańszym chwytem na stworzenie dramatyzmu.

W serialu jest ogrom głupot i idiotycznych zachowań, ale najbardziej wkurzyło mnie jak potraktowano Kunlun. Według scenarzystów tego dzieła w Kunlun mieszkają sekciarze, którzy wyprali Danny'emu mózg i kazali mu zabijać każdego wroga. Trenowali głównego bohatera jak w jakimś obozie chociażby waląc go kijami gdy był dzieckiem. Cały serial mówi się jak to uczyli opanowywania emocji podczas gdy zarówno Danny jak i Davos są kłębkiem nerwów! Jak to niby działa? W kulturach azjatyckich, szczególnie chińskiej ważne jest by być jak najlepszym. Dlatego w komiksach mieliśmy turniej, który Danny musiał wygrać przed zmierzeniem się ze smokiem. W serialu został wybrany... tak po prostu podeszli do niego i powiedzieli idź do smoka. A wiecie jakie są obowiązki Iron Fista? Siedzenie na kamieniu i czekanie aż coś się wydarzy. Nazywają to obroną Kunlun... Poważnie, według tego serialu, obowiązkiem Iron Fista jest siedzenie na skale i "obrona" kunlun. Nic dziwnego, że uciekł. Dziwię się, że ktokolwiek chciał być w ogóle zostać Iron Fistem.

Do tej pory seriale Marvela produkowane przez Netflixa miały przynajmniej porządnych antagonistów. Fisk i Kilgrave byli wspaniali, a i Cottonmouth czy Shades z Luke'a Cage'a potrafili zainteresować. W serialu Iron Fist możecie zapomnieć o dobrym złoczyńcy. Jest ich w zasadzie trzech i się zmieniają, brak tu jakiejkolwiek spójności. Gao jest najbardziej interesująca, ale niestety z czasem robi się irytująca. Drugi gość z Hand (nie pamiętam imienia nawet) jest do niczego. Pojawia się nagle i dość szybko znika. Okazuje się mało istotny mimo, że kreowano go na tego naprawdę złego. Jedynym interesującym elementem tego serialu mogłaby być rodzina Meachum, niestety tylko do pewnego momentu. Później ilość absurdów sprawia, że ciężko mi brać ich na poważnie.

W serialu jest ogrom głupot. Twórcy nawet mylą Chińczyków z Japończykami, moce Danny'ego działają jak chcą, Kunlun to absurd, , relacje między bohaterami leżą. Główny bohater nie umie walczyć co starano się ukryć nieudolnym montażem. Do tego raz potrafi pokonać stado szkolonych uczniów z bazy Hand,a innym razem ma problem z pokonaniem byle gościa z ulicy. Absurd goni absurd. Jedyny plus tego serialu jest taki, że ta głupota jest nawet czasami zabawna i można się nieźle pośmiać. Oczywiście ten śmiech nie jest zamierzony przez twórców.

Absurdów i błędów mógłbym wymieniać więcej, ale wtedy już na pewno nikt tego nie przeczyta.