W jednej ze scen Susan opowiada, że jej brat złapał "Baby" podczas polowania w Brazylii. Jednakże w Brazylii lamparty nie występują (żyją tam tylko jaguary).
Film nakręcono w Malibu, Burbank, Los Angeles i La Cañada Flintridge (Kalifornia, USA).
"Baby" w rzeczywistości to jaguar, a nie lampart.
Tworząc postać Davida, reżyser Howard Hawks, wzorował się na postaci lekko nieśmiałego okularnika kreowanego w niemych komediach z okresu międzywojennego przez Harolda Lloyda.
Przy stole pani Random nazywa Susan (w którą wcieliła się Katharine Hepburn) "Katharine".
Kiedy Susan i David udają, że są gangsterami, Susan mówi policji, że David to "Jerry the Nipper" - takiego samego pseudonimu używał Jerry, grany też przez Granta, w "Nagiej prawdzie". David kwituje to aluzją, że Susan ogląda za dużo filmów.
Ten film tak źle radził sobie w box office, że Howarda Hawksa odsunięto od jego następnego filmu, a Kate Hepburn musiała wykupić swój kontrakt.
Romans opisany w filmie opiera się na prawdziwym romansie Hepburn z reżyserem Johnem Fordem.
Pierwsza komedia w filmografii Katharine Hepburn. Aby ulepszyć warsztat aktorki, zatrudniono specjalnych nauczycieli.
Film nie posiada ścieżki dźwiękowej. Muzyka pojawia się tylko przy napisach początkowych i końcowych.
Pierwszy film, w którym użyto słowa "gej" w jego dzisiejszym kontekście.
Katharine Hepburn nie bała się młodego lamparta do tego stopnia, że nawet bawiła się z nim. Z kolei Cary Grant nie czuł się komfortowo w towarzystwie lamparta, dlatego w scenach, w których się stykają został zastąpiony przez dublera.
Katharine Hepburn było ciężko odnaleźć się w komedii, jak stwierdził Hawks „za bardzo starała się być śmieszna”. Szczęśliwie, Walter Catlett, który zagrał posterunkowego Slocuma był komikiem - weteranem. Wobec tego Hawks poprosił go, aby udzielił kilku wskazówek Hepburn. Zgodził się pod warunkiem, że Katharine sama go o to poprosi. Hepburn była tak wdzięczna, że zrewanżowała się, prosząc Hawksa, aby wydłużył rolę Catletta.
W oryginalnej wersji Baby był panterą.
Wiedząc, iż Cary Grant nie był szczególnie zachwycony z obecności leoparda na planie, Katharine Hepburn postanowiła trochę go potorturować, umieszczając wypchanego leoparda u wylotu kanału wentylacyjnego w jego garderobie. „Wybiegł jak błyskawica”, tak Hepburn skomentowała zachowanie Granta w swojej autobiografii "Me: Stories of My Life."
Między Katharine Hepburn a leopardem doszło do nieplanowanego, bliższego spotkania. Otóż pewnego razu Katharine miała na sobie sukienkę obszytą małymi, metalowymi elementami. Gdy nagle się obróciła, leopard rzucił jej się na plecy i tylko interwencja trenera ją ocaliła. Od tej pory była bardziej uważna, a leopard nie mógł już tak swobodnie włóczyć się po planie.
Scena, w której została rozdarta suknia Susan, była zainspirowana historią, jaka przydarzyła się Grantowi. Będąc w teatrze Roxy jego suwak od spodni zaczepił się o sukienkę nieznajomej kobiety, wobec czego Grant impulsywnie podążył za nią. Hawks pokochał tą historię, jak tylko ją usłyszał i umieścił w filmie.
Okres zdjęciowy trwał od 27 września 1937 r. do 8 stycznia 1938 roku.